NEDEN ŞİİR YAZAR İNSAN?

Kandýrýlmýþ akþamlarýn sabahý var;
Düþlerin ise öncesi
Ve yarýnlara gebe benliðin ifrat yüklü sözlüðü.
Bir elinde rugan çizmeler,
Sol kulaðýnda sað/anað/ýn yankýsý,
Nidasýnda ise saklý gizemli bilmece.

Tüm hezeyanlarýn bir çýkýþ noktasý var:
Pergelin ucunda çizdiði yuvarlak ressamýn,
Elinde tokasý baðlarken ýslak saçýný þair:
Hem de afili bir hüzün
Depreþen günbegün.

Neden þiir yazar insan?
Ve neden susar suslara gömülmüþ bir cehaletin
Aykýrýlýðýna gizlendiði iken gün gibi aþikâr,
Yine de þakýr adeta
Konduðu kýrýk dalýna gülün
Hazin bir lehçe yüklercesine
Derken çözülür baðý diz/e/lerin.

Ölmeli mi yazmadýðý akþamlarda?
Gömmeli mi umutlarýný kaygan topraða?
Elinde o dirayet zincirine eklediði yarýnlara
Baðlandýðý i mgeleri de mi reddetmeli
Varlýðýna tenezzül etmez iken
Yüreðin temsili resmi,
Þeceresine kaydettiði dünleri de sýrtlayýp
Boðulmayý meziyet bilmeli ister istemez,
Hele ki rüþtünü ispatlamadýðý yenilgilerin
Çökük avurtlarýný da gizlemeli peyder pey
Ve çöküþü iken zimmetli evrene
Yâd ettiði bin bir sevdayý bellemeli,
Yazarken usul usul…

Sosyal Medyada Paylaşın: