20

I

Tutki bir fahiþenin ardýnda býraktýðýdýr
düþ kýrýðý dünya, darmadaðýn.
Yürek sancýsý olur,
Aþkçýllarýn heyecaný
her busede ýsýrýr diðerinin kalbini.

II

Bak! Yollar kimsesizliðe açýlýr,
toz toza,
toprak topraða karýþýr.
Titreyen ellerle kazýlýr gidenin mezarý,
/Piç olmuþ sevdalar/ kabrine.

III

Kocaman bir rüya yýkýlýyor,
kocaman;
ruhumun ücra topraklarýnda.
Ve paramparça olurken her þey,
avuçlarýmý kanatýyor
gururun paslý çivileri.

IV

Þimdi kim istemez ki?
Sonsuz topraklarda bir mabedi olsun,
gri duvarlarýnda teslimiyetin kokusu,
sunaðýnda yüreði dursun.

V

Issýzým bir çöl kadar;
kendi gölgemi izliyorum tereddütle
bakýþlarým kuma gömülü,
ýsýnýyorum
uzaðým
kanýyorum.

VI

Kara bir yaþama içgüdüsü ellerin,
kapkara...


Cesetlerimi topluyorum zamandan.
Ölümden deðil ama,
hissettirdiklerinden korkuyorum.



Sosyal Medyada Paylaşın: