bu insanlardan, söylememiþtim sanýrým
bu insanlardan biraz daha akýllý geçinenleri
yaratmýþtý tanrýlarý
can sýkýntýsý dedikleri þey o olsa gerek
toprak neylerine yetmemiþse
elimi attýkça kýrýlacak taþlardan ve kaðýtlardan
onlar kalsýn
bir ara hatýrlayamadýklarýma sayýp da dua etmeyi öðrendim
orada hep ayný þey
bana kitaplardan yükselen itiraza kadar bildiðini söyleme
hani film de film çekmek
ekmek yerken ekmek yemek
su içerken su içmek
severken de sevmek gibi
giderken de gitmek
.
acil de açýyla acý çektiðim gün
hýzlý bir hastabakýcýnýn düðmesi önüme düþmüþtü
kýrmýzý pijamalý hemþire elini aðzýna götürdü
týrnaðýný ýsýrdý
.
bana göre olmayan hayatlardan bildim de seçtim
þu divandaki isin içinde soyunmayý
sabah olunca geceyi tekrar giyinmeyi
.
hatýrladýklarým faydalý þeyler
örneðin evde turþu tuttum bir kez
üzüm kuruttum
soyayla tezgahta adýný yazdým
annem kirletti masada kalan naneyi
yedim
.
bahçede duran bisikleti çaldýlar
hýrsýz tanýdýktý
ses etmedim
.
kapý zilini çaldýlar
ýsrar edip, çaldýlar
pencereden aþaðý tükürdüm
faturayý kesmeden gittiler
.
ekmek almadým yine
aç kalmadým
su içtim
hiçbir yerde kalmayacakmýþ gibi içtim
kurumuþtum
.
geçtim
þehirlerden, ayný yollardan
durmadan geçip gittim
bir gölge gibi ezip geçti hatýralar hýzla
kanýmý güneþe sundular
.
beklenen gün dedikleri
beklenmemeliymiþ oysa
bir çeþme buldum yol üzerinde
eðlendim bir süre
sprey boyalarla aþkýný yazanlarý bekçi kovalasýn
sahi, bekçilikte bitti
bunca yeþillik
þunca deniz, kirlendik adam boyu
bir de ben iþte, bir de ben ardýna imkansýzlýk
imsak vakti gözlerimle görüyorum
virane bir kiliseye uzaktan bakýyorum
taþlarý kaç asýrlýk
peþime takýlan kedilerle konuþuyorum
bir ara anlatýr gibi olurum, korkarým
en yaþlýsýna
yakýn zamanda kaybettiðim güvercini sorarým
tanýmaz, buralarda hayvanlýk öldü, oynaþmak kafi
sen çeþmeyi çaðýr
ben yaprak düþüreyim, sevaptýr
bir sigara sarayým, taþlara basayým, dilimi ýslatayým
sýkýlayým,söyleneyim, dalgalar yýkanmamýþ yüzüme küfretsin
sen balýklara uzat ellerini
taþlar yerinde kalsýn
çeþmenin suyu akmasa da olur
hiçbir yer de kalmamýþ sevda
ben geçip gideyim
tutkal gibi yapýþsýn hava ciðerlerime
bir sese takýlayým, perde arkasý kulaðýmda çingene
mavi bir hap atsýn kurumuþ aðzýma
tam orada sen çýka bit, çýka git, çýka yit
olmuyor da yazýnca
unuturum, bilirsin
.
konuþmaktan da
hayýr, hayýr yaþamaktan da sýkýlýrým
yanýmda durma,
giderim, nasýl gittiðimi bilemezsin