ÇOK FARKLI DÜŞÜNÜYORDUM

Çocukken farklý bir çocuktum,
Çok farklý düþünüyordum,
Aklýmda, kendimi kurtarýr kurtarmaz,
Dünyaya söylemek istediðim þeyler vardý..
Gelgelelim dünyanýn hali,
Kararýma engel oldu..
Dünya; önce, kan baðý yakýnlarýmdan,
Erkek ve kadýnlardan oluþan insanlardý,
Esas hedef onlardý.
Edindiðim deneyimlerden öðrendim,
Dünya bildiklerimin;
Hayatlarýnda, beni koyacak,
Yer bulamadýklarýný gördüm, iyi biliyorum.
Neden mi?
Biraz fazla doðrucuyum...
Aramýzda sahici bir “bilgi” þöyle dursun,
Günlük gerçeklere dokunulmazlýk, artýk alýþkanlýk..
En basit gerçekler bile onlar için,
Ya unutulmuþ, ya da, üstüne un seriliyor.
Sözlerin arkasýnda durulmuyor,
Ýþ ile söz durmadan çeliþiyor.
Söylenecek doðruya kulak asýlmýyor,
Saçmalýklarla yýllarca kulak týrmalanýyor,
Bir de dönüp,
O saçmalýða alkýþlar bekleniyor.
Adýna da yaþlýlýk deniyor,
Gençlik deniyor,
Çocukluk deniyor...
Ýstediðin kadar iliþkilerinde,
Reform plâný yapabilirsin,
Bencilliðin hüküm sürdüðü bir ortamda,
Reformun hükmü yenik düþüyor
Gözler, bir gün mutlaka yumulacak,
Yedi delikli kafalar toprak olacak,
O günün hatýrýna
Bu günlere tahammül, sabýr, saðduyu gerekiyor..
Vay bana, vaylar bana, çünkü,
Doðru söz söyleyip, duymaya dair;
Ýçimde büyük bir açlýk, durmadan beni kemiriyor.
Asiye


Sosyal Medyada Paylaşın: