ÂŞIK

Yýllardan sonra Tuzla yürüyüþünde
Eski bir iþ arkadaþýmla rastlaþtým
Oldum olasý güzel giyinirdi
Erkek güzeli....
Akademisyenliði, serveti,
Kendi gözlerinde bir "lütuftu" kendileri.
Yalnýz bir kusuru vardý, sözleri,
Hep, “Ben, beni, bana, benim” di
Hemen hemen her sözünde kullanýrdý.
Ondan da kötüsü,
Tedavisi yok sandýðým, bir hastalýðý vardý!
Yýllarca birlikte çalýþtýk....
Her gün deðilse,
Her hafta anlatacak yeni bir sevgilisi vardý...
Þu an ona rastlamak iyi oldu…
Aklým, aðýr düþüncelerle dolu;
Belki onun saçmalýklarý aklýmý daðýtýrdý.
Ne de olsa yýllarýn birikintisi vardý,
Bilmediðim yeni serüvenleri olmalýydý..
Eeeeeee arkadaþým nasýlsýn?
Hâlâ mý, nerde Þam orda akþam?
Yoksa seni evde bekleyen biri var mý?
Sorduðuma, piþman oldum.
"Ben bunu hak ettim" diye söze baþladý
Bu defa dili boþ boþ atmýyordu.
Kalbi konuþuyordu
Gözleri nehir oldu
Üzüleceksen, anlatma dedim......
Taþ yürekli bildiðim adam,
Aþýk olmuþ aðlýyordu..
Üzülme....dedim çekine, çekine,
Belki diðerleri gibi bu da sana âþýktýr,
Ne biliyorsun?
Arkadaþým týkanmýþ konuþamýyordu..
O aðlýyor,
Ben eski aþklarý için söylediklerini düþünüyordum.
O düþünceler aklýmda resmi geçit yaptýkça,
Ýçimden oh olsun diyordum.
Böyle düþündüðüm için kendimi kýnýyor,
Susarak kendimi suçluyordum.
Neyse... arkadaþýn dili çözüldü,
Anlattýkça kulaða saçma geliyordu.
Sustum, kulaklarýmý kapadým, o konuþuyordu.
Ben dinler gibi yapýyor,
Evime gitmek istiyordum..
Keþke o farketmeden gidebilsem diyordum.
Asiye
2/ Temmuz/ 2016
Sosyal Medyada Paylaşın: