HASTANE ODASINDAN…

Yine yaðmurluydu sokaklar,
Sonbaharýn hüznü düþtü yüreðime,
Ben yine hastanede bir bayram sabahý,
Ellerim þakaklarýmda

Üzülmek mi, sevinmek mi bilemedim,
Acýlar ve hüzünler kurþun gibi oturdu içime,
Gökyüzünde öbek öbek gri bulutlar sanki aðlýyor,
Öyyylesine bir karanlýk bastý yüreðimi,

Ýki kurban bayramý ayný yerde ayný hastanede,
Kahverengi koltuktan dýþarýyý seyrediyorum,
Dýþarýda uçuþan kuþlar geçiyor karþýmdan,
Bir yanýmda ininilti ve acýlar yükseliyor kovuþtan,

Annem yok, buralardan çok çok uzaklarda,
Duyamýyorum þefkatli sesini,
Bu bayram da gelemedim, öpemedim elini,
Pencerede bayramlar çok zormuþ anladým.

Sanki insanýn yüreðine bir hançer saplanýveriyor,
Acýdan kývranýyorsun da sesin bile çýkmýyor,
Affet beni, güzel annem, bu bayramda gelemedim.
Ben yine hastane odasýnda hüzünlerimle baþ baþa,

Yine yaðmurlu bir bayram sabahý pencerede,
Gözümden süzülen yaþlarla baþ baþa,
Geceleri çökerken koridorlara ölüm sessizliði,
Dört yaným karanlýk, dört yaným duvar,

Acý ve inilti yükseliyor ciðerleri yanan hastalardan,
Bu bayramda gelemedim, öpemedim elini,
Cennet vesilesi ellerini süremedim yüzüme,
Cennet kokusuna eþ Anne kokunu çekemedim Ciðerlerime,

Yine bir hastane odasýnda soðuk duvarlar ve ben,
Birde dertleþtiðim oda arkadaþým var yanýmda,
Birde bayrama gidemeyen hasta yataðýmda yatanlar,
Eminim hepsininin yüreðinde çok derin hüzün dolu.

Dokunsan hýçkýra hýçkýra aðlayacaklar,
Ara sýra gelip ateþe ve tansiyona bakan hemþir ve hemþireler,
Yine feryat yükseliyor yan kovuþtan,
Öðrendim ki yükselen çýðlýk sahibi, ciðeri tükenmiþ bir hastadan.

Öyyylesine yürek yakýyor acý çýðlýklarý,
Ellerimi açýyorum yüceler yücesi yaratana,
Acýlarýný dindir, yaþamasý hayýrlý ise þifa ver.
Acýlarýný dindir Allah’ým diyorum.

Senin hayýr dualarýna muhtacým Anne.
Bir maneviyatýnýn filizlenen tohumuydu bu kurban bayramý,
Hz Ýsmail Hz.. Ýbrahim in yegane oðluydu
Bir Hacer, bir Ýsmail’de bende var Anne.

Ýki Kurban bayramýdýr hastanedeyim,
Feyzi-rahmet baðýdýr tüm kýrgýnlýk alametine,
Bende rahatýmý ve istirahatýmý kurban ettim,
Kainat ýn yaratýcýsý yüce Mevla’m sýhhat versin bütün hastalara,

Bu bayramda geldi geçti yine hastane odasýnda,
Havada bulutlar çoðaldý bak yine,
Gözlerime düþecek yaðmur taneleri yine,
Pencereden sýzan kesik kesip soðuk deðecek yüzüme,

Ýnsan buralarý tanýmadan, hayata umursamaz bakýyor,
Her þeyin kýymetini daha iyi anlýyor insanla burada.
Saðlýðýn, sevmenin, nefes alýp vermenin, yardýmlaþmanýn,

Hakikaten hayatý tanýyor insan hastane odasýnda.
Yavaþ yavaþ yüreðimi hüzün bulutlarý kapladý yine,
Karþýndaki insan gözlerini açmýyorsa,
Bir lokma yemek bile yemiyorsa,

Gözlerinin feri tükenmiþ, manasýz bakýyorsa duvarlara,
Ben yine hastane odasýndayým,
Yine hüzün düþtü bu yýlki kurban bayramýna,
Yüceler yücesi böyle takdir buyurmuþ,
Rahmetinden rahmet,Þafi ismin þifa versin kainatý yaratan,

Belki buda hayatýn bir imtihaný,
Nereden bilecek insan.

12/09/2016
Ýbrahim BEKLER
ANKARA


Sosyal Medyada Paylaşın: