tomurcuklarýn rüzgara fýsýldadýðý korkulardan tanýyorum eylülü daha ninni çaðý geçmemiþ dallara týrmanan o ölümdür, içime sýðdýramadýðým.. hep sorarým kendime ölüm, sýrtýnda kaç baharý taþýr? ben ölüm olsaydým omuzlarýmda baharý taþýyamazdým ve bir kez daha tökezler düþerdim cesedime çarpýp, ölürdüm yine, ölümlüymüþ gibi yeniden sýðardý doðumum da, ölümüm de eylüle çünkü ömrü hatýrlatýr bu mevsim bir doðuþun ölüme nasýl evrildiðini anlatýr sâhi ölüm, sýrtýnda kaç baharý taþýr? eylül, kaç kiþinin içindeki hâzaný kanatýr? iç çekiþim, nefesim eylül her birimizin üstünde buluttan bir eylül asýlý yalancý yazlardan sýyýrdýk omuzlarýmýzý çünki git gide üþüyoruz, git gide soðuyoruz..
✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Apsara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.