Odam
Ýçimin aðýrlýðýyla dýþýmla üstelik
Beni taþýyan akýlsýz ve ruhsuz þu koltuk
Kolluðu esir aldý dayadýðým baþýmý
Þu kurnaz tavan çekti kendine gözlerimi
Ne var sende neyi göreceðim söyle tavan
Dayanaðýn dört duvar hüzünlü gönle zindan
Ah penceresine çaksam tahta ne de yaman
Iþýk bana ziyandýr,olsun bir baþkasýnýn..
Odam odam,ben düþmanýn mýyým ki soðuksun
Günlerdir þu fersiz gözlerime hep boðuksun
Ruhum burada hapis ölü gibi durgunsun
Benim diyeceðim bir sela artýk okunsun
Bu koltukta bedenim hüzünle mumyalandý
Tavan alçalýrken duvarlarým sýkýlaþtý
Odam oldu lahit sýr aðzýma mühürlendi
Çekildi üstüme mermer kapak olan oldu
Recep Gülþen
Eylül/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.