BEYAZA GÖÇ

Umuttan öte bir þey düþecek yüreðime
Sararmýþ bir fotoðraf kadar ýlýk
ve ilk defa seveceðim doðduðum þehri
Önce lanetler silinecek
Sonra küfürler
Ne kadar korkulu düþ varsa
Hepsinin üstünden rengarenk boyalar geçeceðim
Ellerimle

Kuytumdan göç edeceðim o gün
Bir güvercin gibi kanatlanýp
saracaðým doðduðum þehri
Doðduðum þehri tavaf edeceðim gökyüzünden
Boynumdaki urganýn düðümü çözülecek
Boðmadan seveceðim
Boðulmadan
Nefes alacaðým
En çok yaralarým hissederken rüzgarý
Ýnadýna koþacaðým fýrtýnaya
Ýnadýna üþüyeceðim

Taþýn tadýný da seveceðim o gün
topraðýn kokusunu da
Çok seveceðim hayatý
hem de herkesten çok

Gökyüzünün beyaza kestiðini farketmeyeceðim o gün
Güneþ bir patika yol gibi uzayacak önüm sýra
Çakýl taþlarýna benzeyen lekelerimi
tek tek býrakacaðým her adýmda
Güneþ kavurup kül ederken
Kimsenin aklýna gelmeyecek o gün gidiþim
Gidiþim çocukluðumun ellerime uzanmasýyla olacak
“Hayatýn en güzel yaný bu olsa.” diyeceðim
Ýlk ve son kez
Yolculuðum bir son cümle kadar kýsa sürecek.

Sýr kalmýþ sevgililerim anacak adýmý
Adýmý masum bir günah gibi taþýyacaklar içinde
Biri susacak,
anmayacak,
hiç konuþmayacak
kimse görmeyecek aðladýðýný
Ben beyaz þehre ana kucaðý misali sýðýnmýþ
küçük bir çocukken
o hep yas tutacak kuytusunda.

Hüseyin Gökmen
13.09.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: