TESELLİ YOK
Bazý þeylere gücü yetmiyor insanýn,
Fýrtýna nasýl koparsa kopsun,
Bedenin paramparça oluyor iþte!
Düþünmekten bile korkar olursun artýk,
Ayýþýðýna nasýl bakarsan bak,
Yarýn bir baþka bulut çökecektir gözlerine!
Aradýðýn þeyi kelimelerde bulamayacaksýndýr zaten,
Baþka bir yerde de yok…
Yumruðunu sýksan da dudaklarýnýn altýna,
Gözyaþýn çoktan sulandýrmýþtýr yüzünü!
Tozlara býraksan da kendini,
Pencerene uzaktan düþmüþtür güneþ…
Kimsenin beklemediði kadar beklersin yine de,
Kolundaki saat senden çok hýzlý gider ama,
Yüreðinin hüzünleri saliselerden akýp gider!
Ýnce ince örülmüþ bir að gibi dolanýrsýn kendine,
<Yaþanmýþlýðýn> ne baþýný hatýrlarsýn,
Ne de sonunu…
Baþý sonu olmayan bir hayatta,
Sen sadece bir köpüksün!
Ne kadar þiþersen þiþ,
Patlayacaksýndýr elbet!
Aklýnda hiçbir soru kalmaz,
Hiçbir þey olmamýþ misali…
Teselli yok…
Dedim ya;
Bazý þeylere gücü yetmiyor insanýn…
13.12.2005/SARAY
Saat:23.25
B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Biricik (BBiricik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.