Yaþým gözyaþlarýnýn altýna inerdi. Çocuk oluverirdim ilk aðladýðýmda sana, Elindeki oyuncaðýnýn beyaz tarafý denizde boðulmuþ. Beni terkettiðinde, Gözyaþlarým, Büyürdü, Altýnda durduðum aðacýn gölgesi, Gökyüzünü kaplardý. Bir tabloydun sen mavi olan herþeyin dahil olduðu. Bana içini dökemeden baþkasý aldý seni, Boynundaki ipten. Biraz yere damladý gökyüzü çerçevenden, Avuçlarýmda ’artýk’ bulutlar vardý. Býrakamadým seni yer yer yüzümde, Ayný zamanda götüren de ben olamadým Duvarýmdaki daraðacýna asmaya. Ve gittin Çocukluðuma döndüm. Sosyal Medyada Paylaşın:
Salih Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.