Dün gördüm onu. Akþamüstü olmuþ, dönerken çarþýdan. Tanýmýþtý. Durdu bana baktý, kalýn camlý gözlüðünün altýndan Biraz, konuþtuk oradan buradan Sonra. Dertlendi bana, çoluk çocuktan.
Mutsuzdu. Belliydi, erken aðarmýþ saçlarýndan. Yüzleri kýrýþmýþ, yanaklarý çökmüþtü. Amma hala, güzeldi gözleri, Ve! Gülümseyebiliyordu, en azýndan.
Geçmiþi konuþtuk. Kýsaca. Ne kadar, konuþulabilirsek durduðumuz bu yolun ortasýnda! Görüþelim dedi bana. Yine koþalým dedi. Der demez, donup kalmýþým orada.
Ayrýldýk. Ve! O devam etti yoluna, ben gittim kendi yoluma Yol boyu hep, onu düþündüm. Çünkü! Onunla olan, anýlarým geldi’ de aklýma.
07 Eylül 16 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.