Bir tekÖzgür SARAÇ / Râzý
gece ile hemhal oluþum
karanlýðý sevdiðimden deðil Lelia
Sobelenmek istemeyiþimden
Yani aynalarýn bile bilmediði yerlere diyorum
saklanmak isteyiþimden
Çirkin adamlara beddua ediyorlar
Meleklerin inanmasýndan korkuyorum
Kýrgýnlýðým var benim
defalarca itiraf ettiðim
ki kýrgýn deðilim diyen ya yalancýdýr
ya soytarý
ya da fark edemeyen nefes almadýðýný
“Rabbin yardýmý ne zaman …” diyenleri okumadýn mý ?
Ben kimim ki !
Neyim ki !
Dilime güvenip iftira edeyim
Gerçek þu ki film gibidir hayat
ve yere bakarak konuþur bu sette
benim gibi adamlar
Baþka rolde de oynayamazlar
Çirkin adamlara çýðlýk veriyorlar
Sonra da gömüyorlar çýðlýk çýðlýðayken
-bunlar senin isterik çýðlýklarýn gibi deðil Lelia
ateþte dövülmüþlerden-
Ýnsanlar ne zaman bu kadar gaddarlaþtý
ya da budalalaþtý
Yani Kýyamet yaklaþtý diyorum
masallarla insan avutmaca çoðaldý
Zaman azaldý adým gibi eminim
Çirkinliðim üzerine binlerce kez yemin…
Baþka bir hakikatim olsaydý Lelia
-ki keþke demek boynumun borcu oluyor burada-
onlarýn üzerine de yemin ederdim
Çirkin adamlarý yalnýzlýða boyuyorlar
Herkes gibi olamam bu yüzden
ya da hiç kimse gibi
Olsa olsa itilmiþlerden
Aklý ve kalbi olmayan
ruhsuz portreler gibi
Boþluk diyorum Lelia boþluðum ben
-boþluðu bilirsin deðil mi ?-
Tam burada iþte göz önündeyken
gelenin gidenin göremediði …
Ya da
Küflü kaderi
duvarýn göðsüne çakýlmýþ
isteyerek kucaklanmayan
eðri çivi …
Öyle iþte ….
05092016Denizli