Her labirent kendini kaybýma adamýþtý Kayboldum... sözün bittiði yerde duyulurdu adým Kimi gece kimi günde Baþ aðrýsý çözümsüzlüklerinden mýsralar terkedip ... Ve ilacýn ilahýn olabilirdi bu ilk doðru Sehpaya boynunu uzatan kahraman Yürü çetrefilin ucu muammayken Delirmiþ fakat mahsun içim Tüm yollarýn sonu bir ýþýk Tanrýya sunulmuþ Kutsanmýþ gülümseyiþleri Boynuma dolarsan yükseleceðim Kaybolan her yýldýzý yörüngesine çeken bir el var Biliyorum Ellerimi seviyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
amelie poulain Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.