geceye sardýk her þeyi; sevdalarý-ayrýlýklarý, sevinçleri-kederleri varlýðý-yokluklarý... biraz karanlýk, bolca da gizem kattýk. herkes ve her þey ayný gökyüzüne bakýyor, ayný aya, ayný yýldýzlara... ama habersiz her biri bir diðerinden. sahilde çoban ateþi yanýyor, dumana karýþmýþ küller uçuþuyor ve etekler... ve müzik... kimisi þarap, kimisi bilmem ne içiyor. çok deðil, bir kaç yüz metre geride cýlýz bir çocuk aðlýyor, bir ana çaresiz yola vurup kendini çalýlýklarda etini satýyor... sahilde raks vakti, sýcak ve sarhoþ bedenler birbirine yapýsacak birazdan...
gece güzel, gece karanlýða inat renkli... gece yanýyor bilmem hangi semtlerde, lüks jiplerden yerdeki yýldýzlar semiz tosuncuklar bakýmlý ..... iniyor. raconlar kesiliyor boktan, boyadan kavgalar yapýlýyor... oradan çok uzaklarda da geceler yanýyor mermilerin þavkýyla, ah bile diyemiyor can evinden vurulan evlatlar. ve analar aðlýyor bacýlar, gardaþlar ve babalar deðiþik deðiþik diyarlarda, bir nine haykýrý verdi gerçeði tüm çýplaklýðý ile; vatan vatan, fakirlikten bize kaldý tüm sevdan...
geceye sarýyoruz her þeyi yetim yavrularý, eþsiz gelinleri, eli böðründe analarý babalarý varlýklarý-yokluklarý... sonra þafak vakti el-ayak yürümeden sýrtýmýzý dönüyoruz gidiyoruz baþka karanlýklara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
niyazi yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.