Ay ýþýðý, mehtap Karanlýk kaldýrýmdaki gölgem Yere baktým surlarým bitik, kalelerim düþük, çok viraneyim, çok harap… Ya gölgem çok sessiz ya da ben suskunum Ne o benle ne de ben onla muhatap…
Kaldýrým taþlarýna yaðmur yaðmýþ Týpký gözlerim gibi Islak… Duvarlardaki saçma seni seviyorum yazýlarý Kim derdi ki ben de anlam bulacak…
Aksi gibi saçlarým çok salýk Salmýþým sanki bu aralar… Keþke kapansa keþke kapansa Þu bakkalýn kepenkleri gibi Ýçimdeki yaralar…
Þurada duran kedi gibi Çok kirli üstüm… Niye biliyor musun ? Bu benim bu yollarda kaçýncý düþüþüm…
Kalktým yine Koþtum yosun kokan sahile… Gemilerim var benim hep demirli ah ile Her gün geçerim bu sokaklardan Kah düþer kah kalkarým Ama dalgalarda umutlarým… Masmavi.. Saldým iplerimi Gölgemi kovdum… Ay ýþýðý mehtap Akýntýndayým… Bekle beni… Yolculuðum sana gözlerindeki koyu maviliðe.. Tek limanýmsýn Sen…
Tek umudum… Mutluluðum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
poetess Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.