BEN KÜÇÜĞÜM AMA UMUTLARIM BÜYÜK

Sabýr, kahýr, ahir zaman
Açýlsýn artýk perdeler bitsin bu toz duman…
Kar kardýr dedim hep olmak istedim yol alan…
Yollarým uzun, geceler çok kýsa
Tek korkum hala yollarým var arda kalan…

Çok uzakta bir ýþýk varsa bilirim o kalbim kadar yakýn,
Yollarým çok çetrefilli, kendime telkin verdim “Durmak yok sakýn..”
Ama yalnýzlýða barýþ ilan ettim, desteðe çok kýrgýným bir de o kadar da onsuzluktan býkkýn….

Yollarým yüksek daðlara deðiyor, acýlarým dört yol, mutluluklarým köklenmiþ asýrlýk aðaç diplerinde…
Bacaklarýmýn baðý çözük, dilim neredeyse lal, hayallerim çocukluk elbisemin cebinde...
Koþarken düþürmemek için ellerimle tuttum hayallerimi sýký sýký
Kar kardýr dedim daha hýzlý koþtum daha zirveye, daha derine…

Gözyaþlarým aralarýnda konuþtu, ben sustum
Kulaklarým misafir olmuþ bu sohbete…
Ama ben dinlemedim…
Dilimin de diyecekleri vardý
Ama konuþmadým…
Sanki kanatlarý var ama kafesine kýstýrýlmýþ yalnýz bir kuþtum…
Ama sustum, dinlemedim, yutkundum dilimden kalbime…

Bilirim yolun baþýndayým, dört yollardayým,
Köklenmiþ aðaç diplerine gidecek takatimi kalbimdeki köprülere baðladým…
Koparýrsan köprülerimi, ellerim kayacak hayallerimden…
Elbisem yok olacak…
Ben ve çýrýlçýplak kalbim…


A.MERVE GÜREK

Sosyal Medyada Paylaşın: