Bulanýk bir gündü yine,
gözlerin neme teslim olduðu.
Kana bularken yýldýzýn sol küremi,
hüzün estiriyor lodos yüreðim.
iþtahlanýyor dilim, nesli tükenen sözcüklere.
Üzgüsü yankýlanýrken dilimin
yüreðimin sana bakan gölgesine
dur diyor aðzým.
ve
soyunuyor yüreðimin gardiyanlýðýna.
vurgun bir söz koþuþtururken önümde
yitik bir kahkaha dolaþýyor beynimde.
Donup kalýyor düþlerim.
gülüþlerim üþüyor
sönüyor bakýþlarým.
Kýrýk dökük sözler arasýndan geçerek
þývgýn veren susuþlarýna sarýlýrken
yazýlmamýþ bir þiir gibi deðiyor
yüreðime bakýþýn.
Bilmem kaç yüreði sýrtýnda taþýyan sancýlý yüreðim
yeniliyor sana.
Sona eriyor kör düþüncelerim
ýssýzlýðýn kavruk kokusu yakarken baðrýmý
bir bir uçuyor
al kývýlcýmlarým yüzümden
ve,
yelteniyorum utanmýþlýðýmýn yýkýntýsýyla
Tutup,
iþliyorum tek tek iliklerime seni..
Kahýr estirip bulutuna düþürme kirpiklerini.
Daha yaðdýrma saðanak halinde gözlerini.
Üþüme artýk.
Gel, yaslan benzi soluk göðsüme.
Ýçimin alevi yaksýn yüreðini, ýsýtsýn göz göz.
Ört nemlenmiþ bulutunu kýrar mý beni bir çift söz.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.