"Ruhumu eritip de kalýpta dondurmuþlar; Onu Ýstanbul diye topraða kondurmuþlar..." diyen þairim, Ruhum þimdi kentsel dönüþüme teslim oldu, Dýþý farklý görünse de içinde hayallerim var...
Þimdi Ýstanbul’a hala aþýk mýsýn, Hala seviyor musun deli dalgalarýný, Saatlerce yaðmur altýnda ýslanmayý seviyor musun hala...
Ýstanbul’um o güzel þehrim, bir köþede unutulmuþ þiirim, Artýk eskisi gibi deðil Galata, Kýz kulesi daha yalnýz,Ýskelelerin kuru kalabalýk
Rüyalarýmýn kenti, artýk sadece hayallerde güzelsin, Gözümü açtýðýmda beton yýðýný bir þehirsin...
Hoþçakal Ýstanbul, seninle birlikteliðimiz buraya kadarmýþ, Koruyamadýn hüzünlü matemini, Zamana yenik düþtün...
Hoþçakal, hayatýmý kurtaran þehir...
Seval Daðcý BORUCU (03.09.2016) Sosyal Medyada Paylaşın:
SEV@L Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.