Ayyüzlü Resule Hitabımdır

AYYÜZLÜ RESULE HÝTABIMDIR!…
M.NÝHAT MALKOÇ

Bedbahtým; zamanýn köhnesinde yaþamaya mecbur olduðum için
Bedbahtým; senin saadet asrýndan ve nur ikliminden uzak kaldýðým için
Bedbahtým; hakikat güneþinin altýnda nefsimin buzlarýný eritemediðim için
Bedbahtým; nurunla cilalanamadýðým ve varlýðýnda yok olamadýðým için
Bedbahtým; senin iman göðünde sönük de olsa bir yýldýz olamadýðým için
Bedbahtým; ayaklarýnýn deðdiði kýzgýn kum tanelerine yüzümü süremediðim için
Bedbahtým; arkanda el baðlayýp Hakk’a yönelen cemaatine dâhil olamadýðým için
Bedbahtým; fezayý kuþatan mübarek dualarýna yürekten ‘âmin’ diyemediðim için
Bedbahtým; gönül pervazlarýna konup adýný terennüm eden bir ak güvercin olamadýðým için
Bedbahtým; yüreðim hicret duygularýnýn sancýsýyla kývranýyor, doðranýyor þimdi…

Sen gidince; güneþin ziyasý deðmez oldu üstümüze, yýldýzlar iyice kýstý o berrak ýþýðýný
Sen gidince; yeþilin büyüsü siyahýn mateminde eriyip buz kesildi ebemkuþaðý
Sen gidince; dindi rahmet yaðmurlarý, kirlendi gönül evimiz, tarumar oldu hanemiz
Sen gidince; kanadý kýrýldý yetimlerin, yüreði burkuldu gariplerin ve mazlumlarýn
Sen gidince; çaðlarýn üstüne kâbus misali kalýn bir paçavra örtüldü, yýrtýldý perdeler…
Sen gidince; riya, inkâr ve hýyanet altýn devrini yaþamaya baþladý toz duman içinde
Sen gidince; ümmetinle birlikte Hira Daðý da gözyaþý döktü buz tutan eteklerine
Sen gidince; zamanýn baðrýna düþtü ateþ, sessizliðin çýðlýðý tuttu yedi kat göðü
Sen gidince; çýkmaz oldu Bilâl-i Habeþilerin yanýk sesi, yas tuttu arþýn direði minareler
Sen gidince; düþmez oldu cemreler topraða, hayat hayatýný kaybetti her dem nefes alsak da…

Ey Sevgili; þimdi bir yaðmur damlacýðýnda berraklaþýp düþ, kavrulan gönül çölümüze
Ey Sevgili; yoluna revan olanlarýn safýnda yer almak bahtiyarlýðýn tarifsiz þahikasýdýr
Ey Sevgili; senin rayihana muhtacýz, suretine ve siretine hasrettir gönül gözlerimiz
Ey Sevgili; hasretin dayanýlmaz oldu gayri, doð ne olur güneþ olup kararan göðümüze
Ey Sevgili; yaratýlan cümle mevcudat senin bitimsiz aþkýna Kerem olmuþtur
Ey Sevgili; cismine hayran, yoluna kurban olduðum, gül yapraðýna sinmiþ teninin kokusu
Ey Sevgili; sensizliðin gurbetinde mahkûm duygularým; Muhammed’im, can Ahmed’im…
Ey Sevgili; sensin mevsimlerin ilkbaharý, rüzgârlarýn kýbleden eseni, cennetin müjdecisi
Ey Sevgili; Miraç gecesi sana açýlmýþtý yedi kat gökler, sidretül müntehaya deðmiþti baþýn
Ey Sevgili; sürmeli gözlerinden süzülen þehla bakýþlar, ateþe duvar olur ruz-i mahþerde

En Sevgili; senin nurun güneþin aydýnlýðýný bile gölgede býraktý, bulutlar sana aðladý
En Sevgili; aþkýnla, hasretinle, eleminle yanmayan yürekler yüktür tarumar sinelerde
En Sevgili; güllerin nebisi, nebilerin gülü, hakikat güneþinin süveydaya düþen gölgesi
En Sevgili; hissiz, sevgisiz, muhabbetsiz, aþksýz gönülleri aydýnlatan ýþýksýn sen…
En Sevgili; acizdir kalemler, seni anlatmaya muktedir deðil þair, kâðýtlar yetmez methine
En Sevgili; bir gece, tek bir gece rüyalarýma misafir ol, doyasýya seyredeyim o gül cemalini
En Sevgili; içimizi yakar müþfik bakýþlarýn, kalp göðünden doðar gül yüzlü hayalin
En Sevgili; gül kokusunu senden alýr, herkes sana hayran kalýr, sana dönen yolu bulur
En Sevgili; göklere adýn yazýlýdýr, senden alýr yýldýzlar ýþýðýný, bulutlar rahmetini…
En Sevgili; nurun dolar gönül hanemize, aðarýr tan vakti karanlýðýn koynundaki düþlerimiz

Hasretim; payýma düþmeyen o doyumsuz sevdanýn her dirhemine nefes kadar…
Hasretim; kýpkýzýl güneþin kavurucu sýcaðýnda þefkatli gölgenin altýnda serinlemeye
Hasretim; ashabýn seni yücelten ve gök kubbeye sýðmayan sýnýrsýz sevgisine
Hasretim; nefreti silip süpüren aþk iklimine, engin hoþgörüne ve þiddetin panzehiri sevgine…
Hasretim; hasat mevsiminde aðýrlaþan baþaðýný yere eðen buðday misali aðýr baþlýlýðýna
Hasretim; hýçkýrýklardan tebessümler çýkaran, umarsýzlýðý umuda dönüþtüren duruþuna
Hasretim; seherlerde gül dalý iþlemeli seccadelerde Allah’a dönüp yakaran titrek sesine
Hasretim; yaðmalanan duygularýmýzý, cam kýrýklarý arasýndan toplayýp kalbimize serpiþine
Hasretim; bir kýlýný koca dünyayla deðiþmediðim saçýnýn her bir teline, ahirine, evveline…
Hasretim; nurdan cemaline, eriþilmez kemaline, anlatýlmaz ahvaline, ikbaline, her þeyine…

Dön artýk; serpildi nifak aðacý, günahlar boyumuzu aþtý, hakikat yuvadan uçtu
Dön artýk; kurudu pýnar baþlarý, akmaz oldu nurlu oluklardan hayat suyu
Dön artýk; gayya çukurlarýndan temenna dileyenler uyansýn gaflet uykularýndan
Dön artýk; Kisra saraylarýndaki sütunlarý yeniden imar ediyor asrýn Ebu Cehilleri
Dön artýk; ayaða kaldýr zulmün önünde diz çökmüþ ümmetini, bir kez ruhundan üfle
Dön artýk; bitsin gönül gurbetleri, dinsin hüzün saðanaðý, kanatlansýn yetim hissiyatýmýz
Dön artýk; merhem ol yaralanmýþ bilinçlerimize; sula, kuruyan gönül pýnarlarýmýzý
Dön artýk; þafaklarýmýz hüzne boðulmasýn, daðýt ruhumuzda çöreklenen karanlýðý
Dön artýk; gecelerin efkârý bitirdi bizi, dinmiyor kalbimizi saran o yetim sýzý
Dön artýk; haybeye kürek çeken ellerimiz, hakikat mumunun fitilini tutuþtursun

Gel ki; dinsin yüreklerin sýzýsý, kýrýlsýn hakikati tersyüz eden kiralýk kalemler
Gel ki; yeþersin dualar, can bulsun ahlarýn gökleri kuþattýðý raddede uhrevi arzular
Gel ki; hüznün alevleri sönsün rahmet damlalarýnýn çepeçevre kuþattýðý yerde
Gel ki; esrik düþünceler can suyuyla çelikleþsin, diri kalsýn biteviye
Gel ki; hayra tebdil olsun serencamýmýz, yol alsýn bulutlara, buharlaþsýn gamýmýz
Gel ki; durulsun hercai duygularýmýz, hedefini bulsun taþ yerine attýðýmýz gonca güller
Gel ki; tek bedende toplansýn cümle canlar, yetim kalmasýn minarelerde ezanlar
Gel ki; ihtiraslar dinsin, sabrýn ve þükrün bayraðý dalgalansýn ruhun maviliklerinde
Gel ki; açýlsýn üzeri is baðlamýþ, duvarlara çivilenmiþ, ölülere adanmýþ nurlu sahifeler
Gel ki; hafiflesin serçelerin kanatlarýna yüklenen kurþundan aðýr yükler…

Sen ki; gönül bahçelerimizin solmayan gülüydün, dikenlerin ensesinde açan
Sen ki; putlarýn taþlardan çok olduðu bir Mekke gecesinin alacakaranlýðýna doðmuþtun
Sen ki; çaresizlerin çaresi, umarsýzlarýn gözyaþlarýný silen þefkat ve umut eliydin
Sen ki; karakýþlarýmýza baharýn gülen yüzünü nakþettin, diriliþ muþtusuydu getirdiklerin
Sen ki; paçavralar altýnda kývranan ve ruhuna prangalar vurulan kimsesizlerin kimsesiydin.
Sen ki; bir damla gözyaþýnda okyanuslar saklardýn, kirlenen hislerimizi paklardýn
Sen ki; kâinat kitabýnýn içine sýðdýramadýðý, bulutlarýn kýyýp da yaðdýramadýðý nursun
Sen ki; korunaktýn, limandýn imanýmýzý sakladýðýmýz, küfrün kalelerini yokladýðýmýz…
Sen ki; yüreklere altýn yaldýzla iþlenen suretinle, adýnla kalp tahtýnýn güçlü padiþahýydýn
Sen ki; naatlarýmýzý anlamlandýran, sözü kýymetli kýlan, mana eriydin berzahýmýzda

Sensiz daralýyor yürek denizlerimizin kararan ufuklarý, fýrtýnalar dinmiyor ateþ deryalarýnda
Sensiz daralýyor asumanýn nefesleri, büküyor boynunu kutlu bahçedeki peygamber çiçekleri
Sensiz daralýyor vakit, yanýyor muhayyel saraylarým, intizara gömülüyor alevden âhlarým
Sensiz daralýyor görüþ alaným, fýrtýnalarda inciniyor, kýrýlýyor ipekten kanatlarým…
Sensiz daralýyor kalbimizin saçaklarý, uhrevi bakýþýn yakýyor kirpiklerimi, soluyor gamzelerim
Sensiz daralýyor yürek daðlarým, leyli düþünceler kurþuna diziliyor, eþkýyalar çalýyor hislerimi
Sensiz daralýyor mevsimlerin soluðu, çatlýyor tohum, çürüyor olgunlaþan meyveler dallarýnda
Sensiz daralýyor göðüs kafeslerimiz, þehrayinler karanlýða el pençe divan duruyor sabahlarda
Sensiz daralýyor gönül kýyýlarým, sadaðýnda paslanýyor oklar, kumlar þimdi kýrgýndýr denize
Sensiz daralýyor sesimizin deðdiði coðrafyanýn nazenin ervahý, kül oluyor coþkumuz tende

Ey gölgesi fecre kadar uzayan, melali aynalara yansýyan güzel, karanlýðýmýza hükmet!..
Ey gökleri gezen seyyah, uðra bizim de iklimimize, damýt ve daðýt içimizdeki hüzünleri
Ey gönüllere köprü olan, kin köprülerini yýkan dost, dökülmesin umut aðacýmýzýn yapraklarý
Ey ilham pýnarlarýnýn eþsiz kaynaðý, esirgeme can suyunu, serp çatlayan yüreðimize
Ey korkularýmýzý silip süpüren, sol yanýmda taþýyorum alev parçasýna dönüþen yokluðunu
Ey bereketli yaðmurlarla gelen nur damlasý, çölleþen gönül atlasýmýza ruhundan can ver
Ey gönüllerin mümbit topraklarýnda açan yetim gül, çaðlasýn nehirlerin her kum tanesinde
Ey göklerdeki yýldýzlarý devþiren nurlu elçi, ýþýðýný gönder kapkaranlýk atmosferimize
Ey varlýðý yoklukta bulan sevgili, gözlerin çaðýrsýn beni dar vakitlerde gönül hapsine
Ey tarihin gülen talihi, götür hülyalarýmýzý teslim eyle sözün çoðalan keremine…

Esselatü Vesselamü Aleyke ya Resûlullah!...Esselatü Vesselamü Aleyke ya Habiballah!


Sosyal Medyada Paylaşın: