Gözümde kor tutuþup, alevlenince içim,
Gün doðarken düþtüm, senin ardýndan yola.
Sorup durdum kendime, ne ola benim suçum.
Gönlümü kaptýrdým hal bilmez vefasýz kula.
Sevda böyle mi olur, acýttýn her yanýmý,
Baðladýn damarýmý, çekip aldýn kanýmý,
Sarartýp ta soldurdun. bu gül yüzlü tenimi,
Sen hasreti yaðdýrdýn, yüreðim döndü sele.
Bir nefes almak için yanaþsam duraðýna,
Saçlarýný toplayýp eðilsem kulaðýna,
Haykýrsam aþkýmý, söz geçirsem yüreðine,
Durmaz dönersin bana, olanca heves ile.
Kanayan ciðerimi dilim dilim dilsem de,
Issýz kalsa yüreðim, hüzünlenip yýlsam da,
Kesilse nefesim can çekiþip ölsem de,
Ruhum yokluðuna kul, cansýz bedenim köle.
Saklayýp gül yüzünü, düþlerimi söndürsen ,
Köpürtüp yüreðimi, tahta ata bindirsen,
Üstüme toprak atýp, karanlýða gömdürsen,
Birisi’ ne bedduam, o benden önce öle.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.