verda gül
Hele haldaş olun...
verda gül

Hele haldaş olun...


Hele haldaş olun...

Ben senden önce de yaşıyordum

Gittikçe derinleşiyor boşluk,
arasından ur bakıyor.
Dikenli bahçelerde koşar gibi,
gittikçe eve çevriliyor katlanış.

düşmanlar bir kalp gibi atar içimde

Yalnızlığı almışım
ayrışmışım kalabalıklardan
kendi evimde bir başıma
en kalın giysilerle örtmüşüm üstümü başımı

saçlarımı kestiğimde...

Acımak şımarık bir çocuk
geceler çırılçıplak

ellerimde büyük imkansızlık


içim sıkıntıyla dolu
bir baksan içeri
sorsan bakar ufkum
üstümden çıkmayan bir leke gibi
hergün aynı resmi giyinirim
bir izlesen içimi
sigara dudaklarımda gerilir

Pişmanlık sarısı
hayat bayramlarında
çiğnediğin karanfil tohumlarının
kötüyü örtmekteki çabası
sevgi laciverti
gece şarkılarında
sarhoş mavide
gökyüzünün çaldıkları...

içime dolacak
işaretledim sokaklar
aynanın karşısında duruşum
oyuncaklarıma diktiğim elbiseler
annemin saçlarını kesip yapıştırdığı bebekler
hepsi içime akacak
bir yaş alma mevsiminde.

Yaşamak
küstüğüm kadar devamlı olabilir
ve kapandığım kadar açık çekmeceli
ve bence yaşama küsmek
kendine doğrultuğun tehdit denizinde yüzmek...

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.