HÜZÜN TRENİ...

Nidalarý serptikçe,
Ýkbalin çizelgesinde en doðurgan kadýnýn bile
Tahayyülünü aþan o anlýk reçete:
Bir iddia, bir suret;
Suret-i kati, demek bile
Yüreðin ikrarý.

Tüketilen dünlerin saf kan yalnýzlýðý yalan:
Hem de nasýl;
Bir iklimde dirilip de
Evrilen yarýnlara dokunan tek bir tümce:
Yoksunluðun hükmüne varan evren’de asýlý bir gölge;
Sýrýk bir düþ’e takýlýp da
Ölü düþlerin küpeþtesinde,
En rahvan edim yine peyda olan.

Bir sakýncanýn yüreðin tozuna mal olan,
Tekbir yüklü bir gönle devredip de sevdayý,
Tüten bacasý yüreðin,
Tümden hiçliðe intikal eden tek bir hece
Yine asýlsýz aþklarýn ihbarýný tetikleyen
Hüzne delalet.
Kývranan ruhlara nifak sokan huzmesine
Rehin versen de benliðini,
Türeyen bir hazneye soksan da elini;
Kuþ tutup yüreðimle
Kondursam da veda busemi…

Hamdýk madem,
Hamdolsun, demek deðil mi yüreðin ifþasý?
Yoktun madem,
Yoksunluðundan mý doðdu bunca tefrika?
Sezilerin biteviye döþediði hüzün treni
Devrilen istikametin yolcusuz rehaveti.

Sýzan nidalara bürünen aþk’ýn çetelesi,
Ne duruyorum, hem postalamadým mý ölüm fermanýmý?
Kýrýk niyazýmý çok görme Tanrým
Her ne kadar boykot etseler de varlýðýmý.
Çözümsüzlüðün daniskasý ve
Baðýmsýz ruhun tefekkürü þu yazmaya çalýþtýðým.
Çok görme sonunu yaþamaya müstahak aþký,
Boyutsuzluðumun yürekte tüneyen inkýlâbý.



Sosyal Medyada Paylaşın: