Uðurböceðine benzetmiþtim önce Meðer deðilmiþ. Yanýmda uzayýp gidecek bir yol gibiydi Geceden uzanan gözlerime Ve hýrçýn bir dalga gibi erirken saçlarýmda Kýsaldý zaman benden önce Bensiz bir baharýn tam ortasýnda.
Solmayan çiçeði bulmuþ benim bahçemde Herkesten saklarken o bulup girmiþ Basmadýðý yer kalmamýþ her yeri çiðnemiþ Solmayan çiçeðimi hiç çekinmeden alýp Ellerinde büyütmüþ büyüdükçe kalbimde Bir kuyu kazýlmýþ sonsuzluk seslerine Ben dinledim, ben uyudum, ben uyandým her gece Bir sarhoþluk sardý bizi Dolaþma bahçelerimde...
Caným masalým bu gece seni bana sen oku Ýçimdeki ipliklerden bana þatolar doku Üzerine nakýþlardan mutlu son iþleyelim Bu gece rüyalardan cenneti izleyelim Sonra ölüm yazsýnlar masalýn ortasýna Mutlu sonu sonsuzluðun içine çeken benim Senin uður böceði gözlerinde uzayan Uça uça konulacak yerlerin peþindeyim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLDEN KIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.