Sessizliğin Güftesi

Bir tükenmiþlik türküsü bu
Ve bu ömre sýðmýþ bin öykü
Yýllar kar tanesi gibi düþmüș saçlarýma.
Kumralý yenik düþmüþ saçlarýmýn yýllara
Ve ölüm silahýný dayamýș þakaðýma
Ahh sevda
Seni de miras býraktým çocuklarýma
Umut ediyorum ki her biri bizim gibi insanlarla karþýlaþýr hayatýnda.
Ýnsanlýk öyle çok azaldý ve elimizde Umut tan baþka hiçbir þey kalmadý

Bir garip oldum
Akþamýn ilk saatlerinde
Gönül defterimin
Sayfalarý açýldý
Yine sen diye
Özledim o þen þakrak gözlerini
Özledim kendimi bulduðum nefesini
Özledim saçýnýn buklesini
Özledim Dünyamýn en güzel
Þiiri olan Sesinin rengini
Binlerce özledim yazmakta
Ýþe yaramýyor aslýnda
Eðer vuslat yazmýyorsa anlýnda
Anlayacaðýn gülüm ben yine
Býraktýðýn yerde yanmaktayým
Aþk közlerimden doðan sözlerimle
Sessizliðin güftesini yapmaktayým

Bir garip oldum
Gecenin ortasýnda
Bana yazdýðýn þiirler çalýyor radyoda
Efkar’ýn derinliði aþtý boyumu
O canýma okuyan sözlerin yokmu
Yokluðun kurdurdu
Çilingir sofrasýný
Baþým duman
Hiç sönmedi sigaram
Ýkimizde sana yandýk her an

Bir garip oldum
Gecenin son saatinde
Birazdan Ezanlar baþlar minarelerde
Kalmadý gidecek yer de
Dünya üzerinde
Son mekaným oldu sol göðsün
Aah gözlerinde güldüðüm
Yüreðimde kör düðümsün
Sosyal Medyada Paylaşın: