VAN...MARDiN...ELAZIÐ...BiTLiS...HAKKARi...CiZRE...
***
Kader kara yazmýþsa anlamsýz kalýr sebep
Bir Arslanýn peþine çelimsiz enik düþer...
Kalemim edep bilir; "Yunus’ca" yazar da hep
Ýhâneti görünce "Yavuz’a" yenik düþer...
...
AÐIT
Adýný anmak dahi iþkenceyken dilime
Nasýl sýðsýn gözyaþým ufacýk mendilime?
Memleketim yanarken bir uçtan öbür uca
Benim sönen her ocak, dertli tüten her baca
Saklandýðý inlerden sýrýtýrken onca it
Hançerlendi sýrtýndan onbir arslan, koçyiðit.
Gün doðmuþ, gülümserken, doðrandým lime lime
Ateþ düþtü içime; kime yakýnsam...Kime?
Dem gider devran gelir, keser döner, döner sap
Tarih okuyan bilir; açýk kalmaz bu hesap!
Dirense de kalemim, matem tutsa da kâðýt
Çare yok, bugün burda, yazýlacak bu aðýt.
Ki, öðrensin okuyan, neden kanar yaram hep
Nedir beni kahreden ve kimler buna sebep;
*
Ey cürmünü kâr sayan ar bilmez lânetli ruh!
Ey insanlýktan cayan Nemrut týynetli güruh!
Sanma ahdimde ziyân, pes ettiðim an olur
Vatan uðruna her can neslimize þan olur.
Düþsek de gaflet ile vahdetten hayli uzak
Sayenizde kavuþtuk; farkedildi her tuzak...
Her kâbusun ardýndan kalsa da rüyam yarým
Çileyi, sabrý ölçen, imtihandan sayarým!
Ne bahtýmdan imtiyaz, ne bahar dilenirim
Yediðim her darbeyle daha da bilenirim.
Yüreðime batsa da bu yolda cam kýrýðý
Beni bekler, bilirim, her mazlum hýçkýrýðý
Bilirim ki, ülküm Hakk, verilen cana deðer
Ve zafer milletimin; buna layýksa eðer!
*
Bir millet ki vahdette etmez ise ittifak
Âkibet "Suriye"dir; paramparça, un-ufak.
Havada kalmýþ ise kardeþçe uzanan el
Vatan; savunma bekler, toprak; can denen bedel!
Kastý kavga olana sözüm açýk, gâyet net
Hatalar affedilir...istisnasý ihânet!
Doðrudur, her þehitle benim de yaram kanar
Düþen benim yiðidim; elbet yüreðim yanar.
Lâkin, þayet yanarsam, aslâ sönmemek üzre
Benimle yanar Þýrnak, kül olur Varto, Cizre!
Tutuþur alevimden Yüksekova, Tunceli
Kanla alýnan yurdun, yine kandýr bedeli!
Zâlimler sanmasýn ki, azmimde noksan olur
Silah saklý mahzenler yer ile yeksan olur.
Þehit kaný kokarken Yurt sathý karýþ karýþ
Ayrý devlet hülyâsý rüzgâra karþý yarýþ!
"Barýþ, huzur ve güven" özlemi bu milletin
Geldik, yine geliriz hakkýndan her illetin.
*
Ey benim kökeni Kürt, canýmdan can kardeþim!
Þâyet sen ses verirsen, bayramýn olur düþüm.
Düþün! Biz ki tarihe destan yazarken birdik!
Düþün! Çanakkale’de siper kazarken birdik!
Düþün ki tanýðýyýz, gurur verici dünün!
Düþün ki, parçasýyýz, ayrýlmaz bir bütünün
Söz konusu Vatanken, inlerken istiklâlin
Lekedir neslin için vurdumduymaz bu hâlin!
Düþün ki o Alsancak senin de emanetin
Birlikte gelmeliyiz hakkýndan hýyanetin!
Elemini yaþarken tefrika belâsýnýn
Ardýna düþmek niye terör müptelasýnýn?
Yollarýn mayýnlarla olurken delik deþik
Nasýl hâlâ aþýlmaz, sabýr denen o eþik?
Yanan senin hastanen, yakýlan senin kepçen
"Yeter!" diye haykýr da çözülsün þu kelepçen.
Teröristin açmazý þeytan ile aktidir
Felaket arefesi! "Dur!" demenin vaktidir!
*
"Dur!" de ki sükûtundan farklý anlam çýkmasýn
Þýmaran þerefsizler hergün kurþun sýkmasýn!
"Dur!" de ki, pus daðýlsýn, þer yerine uz olsun
Karanlýk mihraklarýn oyunlarý bozulsun!
"Dur!" de ki, baþlar yere, bayrak gökten inmesin
Sözde dost Amerika, Ýsrail sevinmesin!
Dinmesin dosta gurur, düþmana kâbus sesin
Kýrýlsýn ser’ine yük, ufkuna dar kafesin.
"Dur!" de ki, üzüntüden, kahrolsun kahpe Batý
Sarsýlsýn, sona ersin iblisin saltanatý.
"Dur! de ki, bu memleket hâinlere dar gelsin
Dinsin esen fýrtýna; ülkeye bahar gelsin.
"Dur!" de ki, üstümüzde oynanan oyun bitsin!
"Dur!" de ki, karabasan bu Vataný terketsin...
*
Bitsin artýk bu kavga, müsebbibi el isyan
Teröre destek vermek insan aklýna ziyân.
Tefrikâ, hergün acý, ardý esâret demek
El ver ki, hayat bulsun, boþa gitmesin emek.
El ver ki, gözler hüzün, kirpikler yaþ dökmesin
Ufkumuza kasâvet, sîneye gam çökmesin.
El ver ki, mazlum gülsün, umut, olmasýn mevtâ
El ver ki, hedef huzur, barýþ olsun tek rota.
Maskeleri yýrtýlmýþ, herþey olmuþken ayan
Hâlâ ne bekliyorsun? Ayýptýr, zûldür, uyan!
Uyan da gör, kim zevkle kýna yakmakta, kýna!
Uyan da bir "YETER!" de; uyan! Allahaþkýna!
Öyle güçlü ses ver ki, sadân cihâný yýksýn
Ki, bileyim, ölmedin, yaþýyorsun...ayýksýn.
Mecit AKTÜRK