Büyük ve güçlü odanýn
Oksitli hatýralarý içinde
Nefesli bir çalgý gibi inledi kalbi
Matemini soðutmadan ismini fýsýldadý
Bazý geceler üþürdü sesi
Karanlýðýn soðuðunda mýrýldanýrken
Þarkýsýný aynalý bir gökyüzüne gösterirdi
Sanki uçurumlarý bitirmiþte
Vuslatýna ermiþ gibi aþkýn
Yürekli göstersin diye sýðýndý kendine
Hangi sevgiliden usandýysa
Bir yorgunluk kahvesi içti sonrasýnda
Isýya dayanýklý gölgesini giydi
Ve korkularýný ve ümitlerini yok saydý
Büyük ve güçlü odasýnýn
Oksitli hatýralarý içinde