Yolumuz kesiþti senle o sokaðýn baþýnda! Senin elinde aþk, bende ise bir buket gül. Yaklaþtýk uzaktan uzaða yolun ortasýnda, Senin gözlerin de nisan, bende ise eylül.
Bende ki biten bir umuttu aþk ile yoðrulan, Sende ki ise topraktan daha yeni boy atan, Cevapsýz kalýyordu içimde her bir isyan, Bu neydi sende ki nisan bende ki eylül.
Vurulmuþ beyninden yatýyor öylesine yerde. Gidiyor iþte uzaklara, gömülüyor hepsi içimde. Sonra sen geliyorsun baharýn ilk esintisinde, Hiç bilemedim sende ki nisaný, bende ki eylülü!
Anlamýný kaybediyor senin her hüzünleniþinde, Kayboluyor geliþinde her tarafý ile gönlümde, Sonra tekrar canlanýyor kahkaha ile gülüþünde! Yine o duygu kaplýyor sende nisan, bende eylül. Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.