Hissediyorum.. Ýçimi kasýp kavuran, yýkýntýlarýn acýsýný Dayanmaya çalýþýyorum zor da olsa olanlara Ve ben! Kahrediyorum acýma! Beni yýkan, harabeye çeviren depreme.
Hissediyorum. Ýçimdeki dayanýlmasý güç, özlemlerin varlýðýný Ve kahroluyorum. Kahroluyorum, þu ömrümün sonunda Dayanamýyorum, bana hayasýzca gülenlerin hala var olmasýna.
Sorma bana, sorma! Sorma sakýn, yüreðimde oluþmuþ depremi Sana anlatýrsam, yüreðin kabarýr ve gözlerin yaþlanýr senin Anlattýrma sen, þunu bana.
Biliyorum. Varmaya az kaldý, þu bitmez dediðim yolun sonuna Saymaya baþladým yýllarý gayrý ben, geri, geri. Bunlar benim için ne’ ki, dur bakalým daha ne iþler gelecek þu baþýma Vardýr diye düþünüyorum, daha beteri.
25 Aðu. 16 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.