YALNIZLIĞIM
Uzunca bir zaman geçti
Yasak kelimeleri sanki tutmuþlar kanatlarýndan
Koca aðýr bir çanýn içine týkmýþlar gibi esir di hasretliðim
Oysa benim tek savaþým kahrolasý yalnýzlýðýna hayatýmýn
Tutuk kalmýþým çok eskiden beri
Aklým bilirdi bunu hep ama dilim söylemezdi
Çevremdeki hiç kimse çözemedi beni
Sessiz, sakin, uysal sýradan
Oysa ruhumdaki fýrtýnalar vururdu kalbime aðýr dalgalarý
Bir harami acýmasýzlýðý yaþatýrdým kelimelerime
Þiiri hep sevesim bundandýr aslýnda
Ve þairler tutuk kalmýþ bedenlerinin içinde her daim savaþanlardýr.
Dört duvar içinden çýkmanýn en asil yolunu bulmuþlardýr aslýnda
Hayatý sevmek ya da nefret etmek
Olasý çýrpýnýþlarýna atardý
Kendini insan sanan insansýz insanlarýn
Dünyayý önemsemek korkaklýk deðil
Ya da tam karþýlýðý hayatý severim de deðil
Hayatý gerektiði gibi ya da diðer insanlarýn istediði gibi yaþamak.
Ýki ruhluyuz aslýnda hepimiz
Bir tarafýmýz güneþe dönük hep aradýðýmýz sýcaklýk
Bir tarafýmýz derin karanlýkta hiç istemediðimiz
Ama hep içinde olduðumuz kaçamadýðýmýz soðukluk
Ve ben ne zaman güneþe dönmeye çalýþsam
Karanlýðýn esir kollarý olabildiðince çeker beni en derinlerine
Aydýnlýk hep ruhumda kalýr bedenimse hep karanlýk…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.