GÜLEN ADAM

Bir zamanýn birinde dediler gülen adam!
Gülen adam da neymiþ;herþeyi bilen adam:

Kalpleri feth ederdi salya-sümük sözleri,
Derlerdi "Hak dostudur,Hakký görür gözleri."

Her mevzuda bulurdu kendince çýkýþ yolu,
Daðarcýðý çok geniþ kelimelerle dolu.

Biz de zannettik onu Rabbini bilen adam;
Gönlünden masivayý,þeytaný silen adam.

Ýnananý söylerdi "alemde yoktur eþi."
Kimisi derdi ona "kainatýn güneþi"

Derdi ki;"Hak dostuyum,gemim yüzer karadan;
Bu hali benim için takdir etmiþ yaratan."

Bu kadarla yetinmem, gelecektir zamaný;
Þimdiden deyin bana -kainatýn imamý.-

Kürsüden fýrlatýrken Allah’ýn kitabýný,
Tavrýyla destekledi, sihirli hitabýný.

Kalbindeki marazý tükürüp nur tasýna,
Ehl-i salibi koydu cennetin ortasýna.

Ýnananý sömürdü,hainlerle seviþti.
Haramý helal kýldý,akideler deðiþti.

Güçlü her kim var ise eteðini yaladý.
Kýzýmýn örtüsünü vicdanýna doladý.

Sireti sahte imiþ,elhak kul imiþ kula.
Ýmanýn izzetini sattý sahte bir pula.

Derken iþler karýþtý, durgun su halkalandý.
Beyazlar siyah oldu,denizler dalgalandý.

Ýnsanlarýn üstüne sürdü kuduz atýný,
Hesab etti kendince, dünya saltanatýný.

Gözyaþýna bürünüp cin çýkardý fesinden:
Milleti hançerledi okyanus ötesinden.

Seninle yollarýmýz ayrý düþtü bilesin,
Duam odur ki sana "CEHENNEME GÝRESÝN."

Sosyal Medyada Paylaşın: