Yılan Tarlası

Sustuðumda içimde çabalýyor
tüm baðýrmak istediklerim
kanayan bir bayrak gibi
ülkesini arýyor susarak...

bir zaman makinesine tabi
ýþýklar bu kadar sinirli olamazdý
bu kadar aydýnlýk olamazdý
aklýmda dikiþlerini açan dehþet gibi parlýyor,
yaþlý bir aðaç gibi yorgun görüntüler.
bu örtüyü örtmeliyim saklamalýyým ...

asla kesinleþemez bir sonraki gün
ölüm sað kalýrmý hiç ...

Güçlü bir ses çýktý ortaya
o çemberi üzerimize kývýrdýðýmýzda
havada akþam iþaretleri...

bandajlarý üzerinde yaralý dünya
bir ölüm duvarý örmüþler
siyah giysili simsiyah adamlar
bir çocuðun dingin yüzünü sevmeyi baþaramayan
kara maskeli antikahramalar.

Ah ölüyoruz
yassý güneþin altýnda
yalýn ayak öksüz
topraðýn kokusuna dönüyoruz
ölüyoruz
suyun tadýna varmadan
kurdelalý çocuðun yanýnda
bombalarýn içinde yatýyoruz...


ölüyoruz
savrulan yapraklar kadar ölü
kurumuþ mor dudaklarýmýzda,
kalakalýyor tüm sesler
susuyoruz
ölüyoruz
biliyormuyuz ne için öldüðümüzü...

kanýn rengi vuruyor
gökyüzündeki aðaçlara..
Sosyal Medyada Paylaşın: