evlat dedim nereye varýr bu yolun sonu bilmem dedi belki gecenin seyyahlarý mezar taþlarýnýzý sývazladýðýnda yýldýzlara vardýðýnda zaman ya da umudun doðduðu gün öldüðünde göz bebeklerimizde yitip gidenlerin hasreti
iþte o vakit sözler yiter bir bir gün tüter yol da biter elbet varýr menziline her adým
gün günler hatta tütüyor iþte avuçlarýndan öpüyoruz acýyý yine bir bir istifletip kederlerimizi gömüyoruz yüreklerimize sonsuz hasreti
hani diyorum temiz bir avuç bulsak belki utancý sýyýrýp yüzümüzden yazabilirdik yeniden insanlýk tarihini yýrtýp kapkara günleri yaþatýrdýk mavi yürekli düþleri yine bitmesin diye dualarla beslediðimiz gül kokulu gülüþleri
bak görüyor musun ay þavkýndan ýrak güneþ doðmaz oldu ne çok acýyý sahipleniyoruz kan doluyor avuçlarýmýz tenlerde gül kurusu acý bir çýðlýk ellerimiz gün karasý bu eller ki sahiplenmeyecek bir daha masumiyeti
dedim ya varýr menziline her adým ve biz bir gün doðacak güllere ne söyleriz bilmem belki susarýz yine bir aðýt dolayýp dilimize belki de anlatýrýz sesimizi içimize gömerek nasýl öldürdüðümüzü çocuk gülüþleri ellerimizle…
-nitera-
Sosyal Medyada Paylaşın:
nitera Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.