ESENTEPE YOLLARINDA

Esentepe yollarinda bir çýðlýk duyuldu,
“Karagözlüm, efkârlanma, gül gayrý” diyordu.
Müzik yoktu, nota yoktu;
Ses de pek güzel deðildi, ama hoþtu.
Onbeþ atlý bir Küheylânýn sahibi,
Ýsteyince seyre hazýr bir fayton,
Ýsteyince savaþ arabasý oluyordu.
Bu ses kararlý, kendine güveniyordu.
Bu “O’ydu” ne dediðini biliyordu.
Ne insandan, ne yýlandan korkuyordu.
O artýk esentepenin üstünde duruyordu.
Çýðlýk çýðlýða haykýrýyordu,
“Karagözlüm efkârlanma, GÜL gayrý”
Ses, dört bir yandan duyuldu.
Akþam oluyordu sesin sahibi yorulmuyordu.
Amacýna ulaþtý…..
“Karagözlü” mest olmuþ sýrýtýyordu,
Efkârý býrakmýþ, katýla katýla gülüyordu.
Asiye


Sosyal Medyada Paylaşın: