Mahrumiyet Masalı

’küçük bir kýz çocuðunun sevgisi kaldý gözlerimde
rica etsem
gözbebeklerinde saklar mýsýn,
yaðmurlarýmda silinmeye baþladý da sevgili...’

Uçurum bakýþlarýndan düþtüm her gece
yüreðinin mahrumiyet bölgesine
öyle acýnasý
öyle hevesli yara almaya,yardan sanýp

Sonra;

Sesinin dað yamaçlarýna tutundum
özlemek ne zaman sarsa içimi
adýmý hatýrladým
huzurlu bir sabah yaðan
tatlý bir yaðmur gibi sesinden,adýmý

Gün doðmadan doðrulmayan acýlarýmýn
katmer katmer sarýlýþýný sevdaya
Sevdaný can bilip
sarsýlmalarýmý beni her kýrdýðýnda

sevmek senin için olanaksýz
seni sevmem çok düþsel belki

bundan düþlerin,
bir yaný huzurlu bir yaný hercai


’keþke anlasan sevgili
insan önce dosta açar içini
içini açtýðýný sever sonra
Dost da bir nevi sevgili aslýnda’

Hoþgeldin diyemeden
Hoþ’ça’ kalmamý istedin

Hoþ ne kadar kalýnabilirse
Yanýma,yarýnýma sen kalmadýkça...

Candan öte sevdiðim cananým!

’Uslu bir kýz çocuðunu býraktým sað omuzuna
gülüþlerine susamýþ belli ki
aðýrlýk yapýyor yüreðimde

rica etsem
gülüþlerini hediye eder misin
aðlamaya bile mecalim kalmadý;
artýk avutamýyorum da...’



Sosyal Medyada Paylaşın: