Bu gece efkar var, Ruhum sýkkýn derdimden, Çýktým dýþarýya, Soðuk demedim dolaþtým, Kimseden habersiz. Gök yüzü karanlýk, Sokaklar tenha, Sokak lambalarýnýn kimi yanar, Kimi yanmaz,yananlarsa, Mum kadar aydýnlýk.
Yürüdüm,düþündüm durdum, Aklým hep ölümde, Çareyi onda aradým, Sonra bir yerde oturdum,kendime sordum, Ölüm çare mi ?, Ya öbür taraf !, Ne olacaðý, belli mi ? Sýkýntýnda olsa,yaþamak güzel deðil mi ? Sorular !sorular.
Bir kafe bulduk açýk, Henüz kapanmamýþ,geç saate raðmen, Müþterisi tek ben oldum, Sað olsun hala varmýþ sýcak demli çayý, Ýçtim iki bardak,hala ayný düþünce, Ölüm !,ahret !cennet ve cehennem !
Geç saate kadar düþündüm durdum, Sonunda doðruyu buldum, Aman caným sende, Üzüntüyü býrak yaþamaya bak.
A.Yüksel Þanlýer 9 Nisan 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.