Oy Maral Maral

Gözlerin gözlerimde hangi denizler mavisi
hangi ayýn vurgunuydu mavi gecelerde ah nazlý maral
sevgiye nereden gidilir
yitirdim adresini dostluðun, vefanýn, aþkýn
bul beni
her adýmda ateþlere basýyorum
körler ülkesinde kör kaldým
tut elimden sevdalara götür


sesin
çaðlayan bir ýrmaðýn türküsüydü
karlý daðlarda oy maral maral
gülün boyun büküþüydü hasret bahçelerinde
ben gönlümü sana sakladým yýllar boyu
sev beni
sev beni ateþler içinde de olsa
üçler, yediler, kýrklar aþkýna sev

ah nazlý maral
canevimde büyüyen hasretimi yasladýmda yýllara
uzak, çok uzak bir yýldýzda kaldý düþlediðim dünya
sonra
uzun bir kar yaðdý yollara üþüdüm
duman oldu
tufan oldu ömrüm

içimde dinmeyen fýrtýnalar
gece karasý öfkeler kaldý yüreðimde
ve ihanetlerin açtýðý çukurlar
hesabýný kimselere soramadýðým

üstümde kar yangýný
baþýmda gam
gönlüm rüzgarlara vurgun
yollar duman
ateþler içinde dolanýr kaným, yüreðim

Zaman
kör karanlýk ve acýmasýz
yýldýzlara dönder yüzümü oy maral
lekesiz sabahlara
güneþe dönder yüzümü
þimdi soðuk bir kutup dünya
iliklerime dek üþüyorum
kar altýnda kalbim
þimdi daðlarýn doruklarýnda gözlerim üþüyor
gözlerimin anadolusunda kirpiklerim
mühür vuruldu yaralarýma oy maral maral

sarýl boynuma
sýcak dostluðun ýsýtýr beni ancak
hilesiz sevgin
bunca yýldýr gönlümü yalnýzca sana sakladým
sev beni
üçler beþler aþkýna

öyle uzak durma
gel
acýlar uçurum
acýlar uçurum
tut beni
düþüyorum
düþüyorum
ýsýt beni
üþüyorum
gel
yürek çatlaðý bir ezgiye sar beni
gül yapraðý bir sevgiye
sar ki, ölem

ey yarasýnda nehirler fýþkýran kalbim
ey saksýsýnda sevgiler büyüttüðüm kalbim
bak akþam
kararýp kaldý düþlerim
ah ben bu acýlarýn hesabýný kime soracaðým
kendimi anlatacak kadar vaktimde yok

aþka ve topraða ahtýmýz var oy maral maral
þiir serpin üstüme su yerine
sevgi serpin
üþüyorum
gel
yürek çatlaðý bir ezgiye sar beni
gül yapraðý bir sevgiye
sar ki, ölem
gümbür gümbür bir yürek
nasýl düþermiþ görsün dünya alem

elveda nazlý çiçek, elveda zeyran
sana su veremem, koklayamam bir daha
okþayamam yapraklarýný
baðýþla

derin bir ah gibi
sevdalar içinde tutuþan
upuzun nehirler alsýn beni ah maral
tutmaya gücüm yetmiyor artýk
kalbimdeki soluðu

turnamýn göðsü yaralý
turnamýn kanadý kýrýk
taþýyamaz gurbeti kanatlarýnda

bitmeyen bir hüznün kýskacýnda
yaralý ezgilere tutsak kaldým
paramparça kaldým ortasýnda karanlýðýn
geçen trenler de almýyor beni

içimde tarifsiz kederler büyüyor
toz toz oldum buralarda duman duman
gel görki, kan çanaðý gözlerim
sesim gelmiyor ah maral maral



(zeyran) (teyran) munzur daðlarýnda bir koy ve o koyda yetiþen bir çiçek adý

Nuri Can
Sosyal Medyada Paylaşın: