HARFLERİN GÖLGELİ YALNIZLIĞI

Doðurgan bülbüller…
Ýffetli alabildiðine, vakur hatta cesur.
Reçinesi kayýp kozam;
Hezeyaný belli ki kalbin en titrek ritmi.
Asýlý sarnýcýn kifayetsizliði;
Tümden gelen varsýl bir rivayet;
Hayli demli bir yangýndan sýzan ateþ parçasý;
Günü birlik aþklara mademki yüklenmiþ serzeniþ…

Kýdemli bir yürekten akan en defolu kinaye:
Hadi, hadi demek olsa keþke tek maharet;
Gömülü atlas yalnýzlýðýn dirilinde hikmeti muaf
Tutmuþum madem
Ve mademki çözülmüþ dilim;
Tut ve yakala ölümün kývamý yitik dibini.
Neden demek olmasa da ihanet
Sezilerimin dibinde rüku eden en sakil mülkiyet:
Yine kalbin ritmi ve yine…
Devamý bil ki asýlý kaderde:
Yoksa yoksa dercesine,
Yüklü ve saklý kilinde pas tutan mahrem.

Ne ki aþk?
Ne ki nefret,
Deme sakýn ey münafýk gölge:
Yitiminde bilfiil gömüldüðüm en derin lahit:
Kýrsalý, devinimi nerde saklý ise,
Tutma kendini ve boca et tüm kinayeyi!

Asla, asla demesem de,
Hem kim bilebilir gönlün hezeyanýný?
Sýzan, sezen;
Dibe vuran en akil reçete,
Ellerimde o kor lehçe,
Ya, yürekte saklý o dirayeti gölgelerken beþer…

Asýlsýz bir kuramda yýðýlý en münferit tecelli,
Sakýncalarýný alabildiðine görmezden geldiðim:
Susmalý belli ki hem onca konuþtuðum yetmedi mi?
Son, sen, san, sin:
Harflerin gölgeli yalnýzlýðýna mütemadiyen yenik düþtüðüm.
Sünepe yargýlar nasýl ki istifli baðrýmda,
Hem bu oyuna en baþýndan yenik baþlamadým mý?

Kirli ruhlarda olsa keþke vicdanýn buharý,
Demli rotamýn kayýp ibresi:
Puslu gökyüzü,
Ellerimde Arap saçý kaybolmuþluðum,
Yýkasam da bulaþan,
Yýkýlsam da dirilmeyi maharet bilen:
Sondan bir evvel,
Yankýsý, yengisi kýlýksýz bir mecra:
Sýrnaþýk tekel rütbemin goncasý:
Gülden ibaret olsa keþke karaçalý bahçesi…




Sosyal Medyada Paylaşın: