BİR ÖMER HİKAYESİ

Yoktu o karanlýk cephede bir tek silah arkadaþým,
Onlar zalim bir ordu, ben öylece bir baþýmaydým,
Allahtan baþka gelmedi hiç kimseden tek yardým,
Deðiþecekse kaderi Ülkemin sen emret Komutaným.

Utanma Peygamber ocaðým kaldýr baþýný yerden,
Nasýl mes’ul tutulursun içinde ki bir avuç hainden,
Yok mu haberin Efendimizin bahsettiði övgüden,
Sen deðilmisin kan serperek en çok bedel ödeyen.

Kullar içinde ben ancak bir garip kulum, adým Ömer,
Demeyin sakýn cürmün ne, senin gücün neye yeter ?
Þehitlik ne hoþ, þehitlik þerbet, insan kafasýna diker,
Lakin gördüðüm hainlik, geldi bana her acýdan beter.

Ýtaat ettim hak emre, vermedim namusumuzu dayandým,
Vurdum düþürdüm alnýndan yüreði puslanmýþ düþmanýn,
Döndüm þöyle bir baktým ardýma, belki yetiþir komutaným,
Kýydýlar hemen oracýkta daha bir adým öteye kaçamadým.

Sarardý Niðde’nin yeþili kalmadý gözüm baðda bahçede,
Açýldý gökler öyle bir yer gösterdiler ki bana cennette,
Hani hayalimdi, yaþlanacaktým yeþiller içinde bir evde,
Ben hiç yaþlanmayacakmýþým baba, böyle anýn düþlerde.

Beni vuran tüfekler utandý, kurþun aðladý kalbimi delerken,
Sizler utanmadýnýz mý hiç kýrýlasý elleriniz o tetiði çekerken,
Gelirmiydi hiç akla sýrt sýrta düþman üstüne birlikte yürürken,
Ayýrmýþlar yolumuzu, yönümüzü sinsice meðer çok ezelden.

Kaldýrmayýn sakýn, al kaným kalsýn tam da vurulduðum yerde,
Varsýn torak olsun bedenim Er ruhum gelir vaktinde nöbete
Kalmadý kalmayacak Ömerler yaþadýkça bu vatan muhanete,
Ne olur iyi bakýn bedelini canýmla ödediðim bu kutsal emanete.
Deniz KARACA

Sosyal Medyada Paylaşın: