YALNIZLIK YANKILANINCA
Ýnsan ancak kendisiyle kaldýðýnda kötülükten arýnýr
Herkesin içinde hem þeytan hem de melek vardýr,
Kimi zaman nefsimize maðlup olup yenik düþeriz,
Piþmanlýk ise asla iyileþmeyip hep açýk kalan yaradýr.
Bazen kalabalýklar içinde de yalnýzdýr insan,
Bin ah iþitirsin! Yaralý kalbin neresine dokunsan,
Herkesin ve her þeyin gelip geçici oluduðu bu alemde,
Neye yarar kendini dünya nimetiyle avutsan.
Yalnýzlýk duygusu ayrýmcýlýk yapmaz,
Zenginin ruhuna da uðrar fakirin de,
Zevki sefaya dalmýþ olsan da kimi zaman,
Yalnýzlýðýn pençesine düþersin günün birinde.
Sakýn güvenme yaþayacak uzun yýllarým var diye,
Korkularýn baþlar yýllar ömründen eksildiðinde,
Yaþam adlý filmin sonunda kalabalýk daðýlýr,
Herkes aslýnda döner geriye yalnýzlýk kalýr seninle....
Hayriye Aydoðdu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hayriye Aydoğdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.