Ýçim acýyor, bu gün. Yýllardýr çektiðim dinmeyen bir hasret yüzünden Göðsümde bir balon þiþkini! Durduramýyorum, inip, inip kalkmasýný. Gözlerimin önünden gitmeyen geçmiþte býraktýðým yerler Çaðýrýyor, kendine beni.
Dün gibi gözlerimin önündeler. O, sokaklar o borda kapýlý kocaman evler, gözlerimin önündeler. Ve! Dam üstündeki sek, sek oynadýðýmýz çizgiler, sonra onlarýn sek sek taþlarý. Dökülüyor bu gün, gözlerimin önüne birer, birer. Nasýl da dönerdi! Nasýl’ da, Ben ve karþýmdaki arkadaþým üstündeyken, baðlardaki çýngýrdaklardaki direkler Ah, o günler; ah o günler. Hepsi bir aðýzdan, ta uzaklardan þimdi Çaðýrýyor, kendine beni.
Sanki gidersem, tanýyacaklar beni. Bana yabancýlaþmýþ asra ayak uydurmuþ sokaklar, Dam üstüne yapýlmýþ o çatýlar. Ve o! Kat, kat göl manzaralý zengin apartmanlarý. Parklar. Sonra, sonra.. Örene dönmüþ, bað evleri ve hala hayatta kalmaya çalýþan o aðaçlar. Ben sevinçle üzüntü karýþýk duygular içindeyken, neden bunlar! Çaðýrýyor, kendine beni.
Ey benim, güzel þehrim Ne olur, ne olur, piþmanlýðýmý vurma yüzüme Saten kederliyim. Neredeyse aðlayacaðým, bak þu kara bulutlar aðmaya baþlamýþ gözlerime. Ben yýllar önce düþtüm! Yýllar önce düþtüm, çýkamadýðým þu kuyunun içine. Çaðýrma, beni kendine.
09 Aðustos 2016 Ahmet Yüksel Þanlý er
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.