KÜL TADI

bazen hiçbir þey düþünemiyorum

diyecek sözüm olmuyor

kelimeleri unutuyorum

sadece susmak istiyorum



bazen baþucumdaki kitabý

paramparça etmek istiyorum

bir þiiri harflerine ayýrýp

iþte hayat bu demek istiyorum



bazen yarýn telaþýna yenik düþüyorum

aðlayamýyorum

bazen hiçbir þeyi umursamýyorum

düþlere dalýyorum



bazen tutunabilirim diyorum hayata

anne kucaðýna alýþmýþ bebeðin

öksüzlüðü çöküyor üzerime

korkuyorum iþte



bazen kemirgen düþüncelere yenik düþüyorum

tanrýyý bile unutuyorum

afili intiharlar geçiyor aklýmdan

aklýmý yitirdiðimi söyleyenler oluyor

tuhaf!

bazýlarý deliliðe övgüler yaðdýrýyor


bazen izmarit kokusundan ibaret sanýyorum hayatý

içten içe yanarken

özentili buluyorlar halimi



bazen caným daha da çok acýsýn diye

tenimde geziniyor parmaklarým

bir þey arýyorum tepeden týrnaða

sanki acýnýn merkezini bulmuþum gibi

bir yerde duruyorum

tenimi kaþýyorum,

daha da...

derimi sýyýrýyorum,

daha da acýsýn...

etimi kazýyorum,

kanatana kadar...

feryat figan, baðýr çaðýr

aðlamadan duyulmuyorsun ki



sonra geçti sanýyorlar

zaman da çaresiz halbuki

merhum yaralarýn sýzýsý kalýyor yadigar



uzun zamandýr aðzýmda bir avuç kül tadý

ne çiðneyebiliyorum

ne tükürebiliyorum.



Hüseyin Gökmen

04.08.2016

12:10
Sosyal Medyada Paylaşın: