Hadi git karanlýk çökmeden,giderken,
Yüreðimin anahtarýný masanýn üzerine býrak,sessizce!
Eþyalarýný topla,kalmasýn hiç bir þey senden yana,
Gururumu da çek götür ayaklarýmýn altýndan,
Yetirince ezdim onlarý,deðmezmiþsin buna,
Deðmezmiþsin,sen olmazsýn,
Sen olamazsýn benim aradýðým Leyla.
Yavaþça yere býrak,benim sana verdiðim aþký,
Kirlenmiþ de olsa masumiyeti,toza belensin tüm hücreleri.
Ben onu sahibine teslim edene kadar,
Muhafaza ederim yüreðimin çocuk bahçesinde,
Saflýðýndan ödün vermesin,köhnelmesin diye.
Haberin olsun!
Geçen ay sana aldýðýmýz parfümü de çöpe attým,
Býrak kokun hak ettiðin yerde dalgalansýn.
Hadi git çorak topraklar gibi verimsiz yüreklerde,
Su olmaya çalýþ,belki o zaman beni anlarsýn.
Varlýðýnla huzurumu bozuyorsun,
Bana kendi hatalarýmý hatýrlatýyorsun.
Senin hýrsýz olduðunu biliyorum,
Ama seni polise ihbar edemiyorum.
Duygularýmý mý çaldý diyeyim yani?
Söylesene,bunu nasýl anlata bilirim ki?