Yalnızlığım İşal altındadır

Derin bir uykudan uyanýyor gözlerim
Ne rüyalar gördüm, ne kabuslar
Ta ki þimdi anlarým bir vakit yok olduðumu
Sayýklýyorum iþte gece ve gündüzlere inat..

Bir akþamüstü uçurumun kenarýnda tek baþýma,
Ayaðým tam kayarken biri el uzatýyor
Evet gölgelerim, yalnýzlýðýmýn ilk þahidi
Sýðýnabildiðim tek þeydir gölgeler..

Yaðmur hýzla çarpýyordu insanlarýn üzerlerine
Dinmemiþti henüz yaðmur, ama þimdi dinmek üzere
Gökkuþaðýný arýyordu herkes umudunun ötesinde
Evet gökyüzü’de bir yansýmaydý aslýnda..

Anlamýný bilmediðim kelimelerle beynim dans ediyor
Hiç tanýmadýðým insanlarý düþünüyorum günlerce
Evet bu bir teþhisi konulamayan hastalýk
Evet evet..! ’Yalnýzlýðým iþgal altýndadýr..’

Rüzgar’ý zaten oldum olasý sevemedim hiçbir zaman
Çünkü, okuduðum kitaplarýn sayfalarýný çeviriyor
Saçlarýmýzý bile daðýtýyor ne diyorsun sen!
Evet buna gölgelerim çok rahatsýz..

Zaman önemli deðil benim için biliyormusun?
Hem önemli olsa kolumda bir saat’im olurdu
Ama yok olmamalýda çünkü,
ben zamaný gölgelerimle aþýyorum...

Bir çocuðun acýlarýný hissediyorum günlerce
Ve sen Ey! yalnýzlýðým, acýlarýmýn ortak dili
Gözlerim bir çocuðun acýlarýný izlerken,
Bilin ki yalnýzlýðým iþgal altýndadýr..

Osman Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın: