Düþlerimizin o kýyýmsýz örtüsüdür izlerini örtemediðimiz yaþam boyu. Bütün adýmlarýmýz yüreðimize götürse de bizi, tuhaf bir yanýlsamanýn ardýna takýlýþýmýz da bundandýr. Aðýtlar hep o viran gençliðimizin rüzgâr çanlarýna benzer, umutlarý asarýz kimselere göstermeden, çocuk avuçlarýmýzdaki iþkence izlerini göstermeden kimselere. Gecenin ýrmaklarýna kâðýttan gemiler salarýz, ardýndan koþmaya yetmez gücümüz, erkenci menekþeleri o uzak bahçelerden toplamak için. Çalar içimizde rüzgârýn çanlarý Ninnidir özlemini duyduðumuz Sevidir hep eksik kaldýðýmýz Ve aþktýr uðruna asýrlardýr þiirler yazdýðýmýz…
Üþümüþ köyleri okþuyor bulutun ardýnda güneþ, eskimiþ evlerde yalnýzlýk, diðerlerinde telaþ. Yaðmuru bekliyor sabýrla toprak, göðsündeki kanlarý emmek için, nice yitik canlarý sinesine çaðýrýr iken o efsunlu aþk. Devrilir yorgun demine birazdan daðlar, kaygýlarýn göðsünde sýzlar iken geri gelmeyen anýlar.
Dingin dalgalarýn sýrtýnda kelebek hýçkýrýðý, an dudaðýmda öksüz bir rapsodi. Unutulmuþ mutluluklarýn kandilini yakýyor bir kadýn, dýþarýda asi bir zemheri zaman. Kýyamet þarkýlarý söylüyor þaþkýn insanlar, yer göðün dudaðýnda harcanmýþ bir hazan. Gözyaþýmý biriktiriyorum umarsýz sevdalara nicedir, umut dilimde tatsýz tuzsuz ve yavan. Acýlarýn çelik kanatlarýyla geçsem kâinatý bir gün, ayrýlýk böyle olmasa hicran.
Büyük bir bardak olsa kâinat, upuzun bir çöl olsa yalnýzlýk. Bir beþik olsa sonsuzluk, göðsümdeki o kor saçaklarý bir sen bilsen ve düþüncelerimin kaydýraðýndan çocukça kaysan. Rüzgârýn o ninnili sesine tutunarak ellerimden tutsan, beni o çaðlarýn ötesine götürsen. Titrek bir yaprakça sesine sokulsam, avuçlarýnýn kokusuna ruhumu sarsam.
Sýzýyla örselenen bakýþlarýmýn boy aynasýnda hüzünlü yüzümü okþuyor aþk, þenlikler kuruluyor ayný anda uzak köylerde. Düþlerin daðlarýnda bir adam kaygýyla seviþiyor, elleri gün, yüreði sevda yanýðý. Masal biriktiriyorum sana, dudaðýmda çatlamýþ derinlikler, ruhumda aymazlýklar. Özlemi giydiriyor bir kadýn gönlüme, dalda çiçek bakýþý sevgiler. Ruhumda nicedir yangýn fýsýltýsý yaþamak, çapraz sancýlarýn ovalarýnda nicedir öksüz sevgiler.
Yüreðinin kýyýlarýnda yürüdükçe ben en çok geceleri bekliyorum beni karþýlamaný. Kendi dalgasýný aþarak, kendi gelgitlerini savuþturarak bir olmazýn peþinden gidiyorum belki. Belki de gözlerim bir sýzýnýn esiri olacak bundan böyle ve ben seni soracaðým martýlara gecenin en dayanýlmaz yerinde.
Bundan böyle en çok gecelerde bekleyeceðim seni bilesin. Geceleri bir baþka sýzladýðýný söyledin ya yüreðinin ben en aðrýlý nöbetlere duracaðým artýk gözlerinin. Sen ruhumu varlýðýnla silkeledikçe, sen umudunla olmazlarýmý yüzyýl ötelere iteledikçe, sen sevginle yangýnlarýma sular döktükçe bu aþk adamýnýn yüreðinde sonsuzluk gibi parlayacaksýn her an.
Yüreðinin sarýlmamýþ ovalarýnda bir yalnýzlýk bildirisiydi senden önceki geçiþlerim, her harfi ülküsüz duruþmalarda kýrýlan, her sözü unutulmuþluk kuyularýnda boðulan sürükleniþti. Ne yaþamýþsam, neler yaþamaya çalýþmýþsam, ya da ne kadar yaþadýðýmý sanmýþsam bomboþ bir gemide yolculuktu aslolan, kendi gözyaþýný denizlere mayalayarak olmazlarý var eden.
Yoksul bir yürüyüþ belki bizimki, hayali bir ufku ellerimizin tersiyle itiþ. Nereye gideceði belli olmayan, demirleri pas tutmuþ gemilerin güvertesinde aþký bir gökkuþaðýnýn sýrtýnda düþlemek. Her renkte, her geçiþte ona gülücükler göndermek ve hep o miadý eskimiþ biletlerle bir karanlýk sahnede birbirimizi el yordamýyla istemek.
O alaca þafaða sözlü gecelerin kýymýklarýyla törpüleriz ruhumuzun seviþmeye özlemli tenlerini. Çýðlýk içimizdeki hazin elveda olur ve aþk kendi cemrelerini aðýrlayarak bizi hep baharda bulur. Ne kadar çoðul düþünürsek düþünelim, ne çok içimizdekileri birbirimize söylemekten çekinelim biz yine de o bekleyiþin kumullarýnda yürüyeceðiz gülüm. Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.