Öpünce

Öpünce
Geçmeyecek yaranýn dizlerimizde ki
Acý olduðunu sanýrdýk
Kirpiklerimize taktýðýmýz umuttan
Canýmýzýn yanacaðý vakitleri bilemezdik
Oysa farkýnda olmadan geçen zamaný
Sýrtýmýzý dönüp dilimize takýlan
Ömrün yarýsýný "Neyse" lerle uðurladýký


Þimdi geçen yýllarýn hýzýyla
Kimsesiz’leþiyorken biz
Ellerimizde kalan zeytin dallarýna
Tutunup sevgi dilencisi olduk
Kandýrdýk kendimizi
Kara bulutlarý beyaza boyadýk
Olsun dedik umut iþte
Ya güneþ hiç gitmezse?
Ya yýldýzlar bir bir dökülürse üzerimize ?


Ya uykumuzu çalarlarsa
Saklanýrmýyýz yorganýmýza
Hani kimsesizdik ya sýðýnacak yer yoksa
O halde sarýlalým umuda uykunun en tatlý yerinde
Açmayalým gözlerimizi
Býrakalým zaman geçsin
Bir ileri bir geri yürüdüðümüz
Bir yaþam telaþý yüreðimde
Ellerimde ise sevgiye dair renkler
Ne ilerdeyim ne geride
Orta yolunda sohbetteyiz hayatla


Gitmekle kalmak arasýndayým
Ya umutlara doðacak güneþ,
Ya umutsuzluktan öleceðim
Ya yeniden doðuracak gün beni
Saðdýracak tülbentten ak sütünü
Ilýk ýlýk nefes olacak ciðerime
Yada bir nefes kalacaðým gök kubeninin
Ortasýnda


Ne sen duyacaksýn
Ne ben de duyurma gayreti
Ýçimde illede yaþama tutunma hayreti
Sevgiye olan inançla
Sevgimle
Aldýrmayalým
Bizleþelim
Ayser Bektaþ


Sosyal Medyada Paylaşın: