Devrildikçe ruhumun yorgunluðuna, düþe sarýlýr sancým Ayrý sarýlýþlarýn ýslak yataklarýnda, ben kokuna sarýlýrým Dönerim her kirpiðime deðiþte kendime, tükenir saatler Birbirinden ayrý kürekler gibi, dökerim sevgimi sulara
Sözcüklerin ýlýman limanýndan girince aþk ansýzýn ruha Gözkapaklarýmý aralar rüzgâr, büyür isimsiz çýðlýklarým Kalburüstü bir zaman yolculuðunda sevdaya yürürüz Soylu bir dokunuþtur özlem, soyunur tenimizde gece
Çoðul mevsimler büyür bakýþlarýmýzda, ýsýnýr ellerimiz Ay kýrýðý gülüþlerinin zemherisinde mevsimler yenilenir Yakýlýr derinlerde hüznün gözleri, savrulur sevi denizlere Söner ýþýklar, sen gelince bütün geceler karanfil kokar
Yýldýzlar yerini terk etmeden bir göktaþý gibi insek topraða Çürümüþ düþünceleri söküp yerinden, sevgiyi diksek ruhlara Yokluklarý týkarak bir zindana, mutluluk daðýtsak umutsuzlara Sonra ýslanýp deli yaðmurda, uyusak bir sokak lambasý altýnda
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.