nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnö

Ben onda bütün eylemleri çözerdim de
Anlamadým ne iþi vardý Yahya’nýn güvertesinde
Lombozlarda buzdan bakýþlar gördüm / buz gibi bir þey
Munis bir vedayla sallandý kollar
Ve gemi alarga

Nasýl bir lanet
Kara kirli mavide yüzen koca Azrail
Zürriyeti bozuk bir kadýn gibi
Takmýþ da yeni yetme martýlarý peþine
Ki- martýlar utangaçtýr þehrimde
Duyulmadýk küfürler dizdim / tükürdüm sulara
Uzaktan gülüyordu binlerce silyon feneri

Býrak onu, dedim
O elinde iki ayrý yüz taþýyan adamý býrak
O su püreni
Onun avuçlarý ýslak sardunya, acý karanfil kokuyor
Hala taptaze ben kokuyor, býrak onu
Bu þehri efsane diye boynuma astý
Mührü-sadareti yoktu ama
Hatýrýma kaldýrdý mesaileri
Âþýk olmadýðý kadýnlarý öpmezdi
En uzak yýldýzlar kadar severdi beni

“Yalan! Külliyen yalan” diyor, sudaki aksim
Aralýksýz ilahiler okuyordu elinde rozanyasýyla
Sanki adý Meryem / sanki tanýdýk bir Yahudi / sanki ben deðil

Ey! Sarý bir yýlan gibi
Denizin dizinde uyuyan þehrim
Çivitli tüllerden sýzan günün hatýrýna
Deli kýz gecelerin hatýrýna
Söyle doðrumu
Tenimi delip geçen yalan üstünde mi yüzüyor bu gemi

“Yalan! Külliyen yalan” diyor Meryem
Çýkarýp baþýný sudan

Ey! Þehrim
Durdur gemiyi / sustur Meryem’i
Adým baþý yar olsun / öpsün her gece onu martýlar
O da beni öpsün /Meryem’e inat öpsün
Durdur gemiyi
Artýk tanrýlarý çaðýrma vakti


Sosyal Medyada Paylaşın: