-Sizin hiç sokaðýnýz kayboldu mu? Bir anda sisler ve dumanlar içinde…
Evim, Pazar mahallesi, numara yirmi yedi Kapýsý makaralý Makarasý ipli Dantel perdeli Perdesi püsküllü Sývasý dökük Anneannem yüzlü Baþ baþa vermiþ kardeþlere sýðýnýrcasýna/ ortada Dayardým sýrtýmý o mor duvara Duvarlarýn en kutsalýna En son kime güvendiniz Kimin içinde barýndýnýz -Sizin hiç yýkýldý mý eviniz?
Ellerim, Çocuklaþýyor Babaanne lokumu arýyor Yakýn gözlüklerinde kâhin çerçeveler taþýyan dedemin Kitabýna uzanýyor Ve sýmsýký Sýmsýký anne eli tutuyor En son kim dokundu içten Kimin avuçlarýnda biriktiniz -Sizin hiç küçüldü mü elleriniz?
Gözlerim, O camlardan ,o sokaða bakan Her daim ýslak, kaygan, boz bulanýk dere miydi, neydi? Elma þekerine sulanan Balonlara aðlayan Köyden çýkma, sonradan þehirli Yosunumsu Zerdali yeþili En son kim baktý sevgiyle Kim býraktý derin bir iz -Sizin hiç unutuldu mu gözleriniz?
resim: sermin iren
Sosyal Medyada Paylaşın:
sermin iren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.