Sevgi dolu bakýþlarý herkes gördü, Kahverengi gözlerin kimin oldu þimdi, O eski aþk çocuðu; Sýkýþtýkça þiirlerine sarýlýrdý, Sarýlýp uyudu, uyuttum. Oyunlar oynardý kendi kendine, Delirdiði çayýrlýklarda, Sýkýldý mý bilmiyorum, Büyüdü, büyüttüm.
Ellerine, herkes dokundu, Kirpiklerine rüzgâr hariç, her þey deðdi, Üzüldüm; Boþlukta bekleyen hayallerimin üzerine, Gözyaþlarým yaðdý, Devrilmez bir daðdý ya bu bendeki, Kimi getirdiysen, Yol yaptý içinden, Eðildi boynum, eðildi, Eðildim, kambur oldum, Bunun adý ne sevgi, ne aþk, ne vicdan, Hiçbir þey deðildi, Ýsimlendiremezdim. ‘Parçalandým, daðýldým, etraftayým’ Diyemezdim, Hani olurda, ararsa gözlerin, Evinin yakýnlarýndaki, Issýzlýkta býrakýp, Zincirlediðin, Rutubetli duvarýn, Yanýndayým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.